‘Erkek sporu yapamazsın’ diyenlere inat bilek güreşinde 5 sefer dünya şampiyonu oldu
GÜMÜŞHANE – Gümüşhaneli 22 yaşındaki ulusal bilek güreşi atleti Şükriye Yılmaz, yapamazsın diyenlere inat sürdürdüğü bilek güreşi sporunda 5 dünya, 3 Avrupa ve 11 Türkiye şampiyonluğu elde ederken, en büyük destekçisi ailesi oldu.
Gümüşhane’de üç çocuklu Yılmaz ailesinin en küçüğü olan Şükriye Yılmaz spora küçük yaşlarda başladı. İlk olarak hentbol sporu ile başlayan macerası bilek güreşiyle devam eden milli sporcu 5 dünya, 3 Avrupa ve 11 tane de Türkiye şampiyonluğu olmak üzere toplamda 22 şampiyonluk elde etti. Küçük yaşlarda annesi ve 2 kardeşiyle zorlu bir hayat mücadelesi vermek zorunda kalan Yılmaz, çevresi tarafından ‘erkek sporu’ olarak adlandırılan bilek güreşi sporunda dünyanın bileğini bükmeyi başardı. Kariyerindeki ilk şampiyonaya katılmak için Antalya’ya gitmesi gereken ancak aile büyüklerinin müsaade vermemesi nedeniyle gizlice konuttan kaçarak müsabakaya katılan Yılmaz, elde ettiği dereceyle birlikte kendisini ailesine kanıtladı. Bu süreçte ailesinin de büyük dayanağını alan ve annesine ‘milli anne’ ismini takan ulusal sportmen, köyde başlayan kıssasını dünya şampiyonluğuna kadar getirebildiğini ve şayet aileleri takviye olursa her kız çocuğunun bunu başarabileceğini söyledi.
“Ailem diyet dönemlerinde sevdiğim yemekleri ve tatlıları yapmıyor”
Şampiyonlara hazırlanma sürecinin çok kuvvetli geçtiğini anlatan Şükriye Yılmaz (22), “Dünya şampiyonasına hazırlanırken çok emek verdim karşılığını aldığım için çok memnunum. İdman programlarımızda çok emek veriyoruz. Ailem bilhassa diyet devirlerinde çok anlayış gösteriyor, sevdiğim yemekleri ve tatlı yapmamaya itina gösteriyorlar. Benim şampiyonum annem, ulusal anne diyorum ben ona. Onun memnunluğunu görmek beni de keyifli ediyor. Çok kısıtlandım, çok önyargılarla karşılandım bilek güreşini bayanlar yapamaz, erkek sporudur diye. Ben bu önyargıları kırdığımı ve çok uygun bir halde rest çektiğimi biliyorum, yeterli ki de yapmışım. Kız çocuğu olduğum için ailem korumak istiyordu, kısıtladıklarının farkında değildiler fakat artık bana güveniyorlar. Kısıtlamalarına karşın ben gidip ödül aldım, derece yaptım. Bir seferinde yalnızca anneme haber vererek Antalya’ya gittim, düzgün ki gitmişim sağ ve sol kolda Türkiye ikincisi oldum. Kimseyi dış görünüşüne nazaran yargılamamak lazım, ben İmam Hatip Lisesine gittim o vakit çok önyargılar vardı, dışarıdan çok farklı bir gözle bakılıyordu. Yeterli ki gitmişim bir şampiyon olarak çıktım oradan. Kız çocuklarının mutlaka önünü kesmesinler. Kendi ayaklarımızın üzerinde durup kimseye muhtaç olmamamız gerekiyor. Yapamazsın diye çok dediler, bilek güreşi sana nazaran değil dediler, o tartıları nasıl kaldıracaksın dediler ancak ben soyadımı çok uygun temsil ettiğimi düşünüyorum. Ben de bir kız çocuğuyum ve şampiyon bir annenin elinde büyüdüm. Hiçbir şey göründüğü üzere değil, herkesin içinden bir şampiyon çıkabilir benim çıktığım üzere. Hiç kimse Şükriye şampiyon olacak, 5 dünya şampiyonu olacak demiyordu ben onlara nazaran bir kız çocuğuydum lakin değişmek isteyen herkes değişebilir, her şey kendi elinde. Benim köyümden gelen kıssayı buralara kadar getirdiysem her kız çocuğu yapabilir. Bu da ulusal annelere düşüyor” dedi.
“Yüzümüzü kara çıkarmadı”
Akrabalarının Şükriye Yılmaz’ın bilek güreşçisi olmasına sıcak bakmadığını anlatan abla Buse Aydurmuş (24), “Bizim ailemiz bu türlü şeylere pek sıcak bakmıyordu, kız çocuğu olduğu için biraz da babamız olmadığı için akrabalar da pek sıcak bakmıyordu lakin biz ona güvendiğimiz için takviye veriyoruz abim en büyük destekçimiz baba olmadığı için. Maçlara hazırlanırken çok agresif oluyor, kilo sorunu olduğu için. Daha çok protein ve zerzevat yüklü besleniyor biz de ona nazaran davranıyoruz, sevdiği yemekleri yapmıyoruz canı çekmesin diye. Birinci kere maça gittiği vakit amcamız göndermemişti ancak annem onu zımnî bilinmeyen maça gönderdi. O da gitti yüzümüzü kara çıkarmadı” diye konuştu.
“Evde, bağda, bahçede bana daima yardım eder”
Şükriye’nin dünya şampiyonu olmasına rağmen evde, bağda ve bahçede kendisine sürekli yardım ettiğini söyleyen anne Gülseren Yılmaz (50), “Eskiden imkanımız yoktu, köyde ineklerimiz vardı gönderemedik. Köyde birinci öğretmeni ben oldum. 1’inci sınıfa gittiği zaman hocası bu kaç yaşında diye sordu 6 yaşında olduğunu öğrenince de iyi gelişmiş dedi. Hep sevdiler Şükriye’yi. Şükriye benim için çok kıymetli, küçüğüm, gururumuz. Meskende arkadaş üzereyiz benden hiçbir şey gizlemez. Meskende, bağda, bahçede bana daima yardım eder. Birinci şampiyon olduğunda çok sevindim, kızımla gurur duydum. Babası 3 yaşında bıraktı gitti. Sıkıntı oldu bugünlere getirebilmek lakin yapacak bir şey yok. O madalyalarla meskene döndüğü vakit ben bir o kadar daha gururlanıyorum” sözlerini kullandı.
